Babcia, prababcia, powiew minionych czasów.

    W internecie pełno zdjęć uśmiechniętych seniorów. Aktywnych, na rowerze, z "kijkami", udających się w podróże marzeń z równie szczęśliwymi wnuczętami. Ale czy tak wygląda polska rzeczywistość naszych dziadków?

    

"Babcia - dziedzictwo intencji, nadzieje i marzenia, odpoczynek serca w pieszczocie, 

niekończąca radość przeglądania się w jej oczach."

- Stephen Littleword

     Moja babci, prababcia moich dzieci skończyła w ubiegłym roku 90 lat. Piękny wiek każdy to przyzna. Z tej okazji organizowaliśmy uroczysty zjazd rodzinny. Stoły uginały się pod pysznościami w eleganckiej restauracji, a babcia martwiła się, że wszystko nie zjemy i się zmarnuje.

      Moja babcia wychowała się w ciężkich czasach, pamiętam biedę, głód i niemieckie wojska w zachodniej Polsce. Życie ją nie rozpieszczało, ale dziś nie narzeka. Mąż, który zaglądał do kieliszka, brak wsparcia od rodziców, którzy mieszkali kilkaset kilometrów, niełatwe relacje z testową. Wspomina również dobre czasy, gdy wraz z mężem prowadziła jadłodajnie w górskim uzdrowisku, pracę w szpitalu. Dochowała się 3 synów, 10 wnucząt, 9 prawnucząt, dla których zawsze ma dużo dobrego słowa i uśmiechu.
       Zawsze ciężko pracowała na rolnictwie i szanuje każdy dar natury. Do dzisiejszego dnia hoduje kury, bo jak jajka to tylko swojskie. Uprawia pobliskie pole i mimo, że nam łatwiej kupić umyte, zapakowane ziemniaki w sklepie, ona woli sadzić, plewić i wykopywać. Takie wiodła życie i trudno jej wyobrazić sobie inne. Nie zna luksusów, konsumpcji. Babcia jest żelazną kobietą, niezniszczalną.

     Czas biegnie, rzeczywistość się zmieniała, a babcia stoi na straży swoich prawd. Często niezrozumiałych dla nas młodych. Mimo, że jej życie nie wygląda jak z reklamy telewizyjnej, to jest szczęśliwa, każdy dzień wita z radością i wdzięcznością.

Bardzo się cieszę, że tu jesteś! Mam nadzieję, że wpis Ci się spodobał. 

Zapraszam do komentowania tu lub na FB. Pozdrawiam!